Spectaculair schouwspel

SC Valburg 3JM

6 - 15

Dodewaard 3

Competitie

6e klasse 16

Datum

20 november 2021 14:45

Scheidsrechter

H. van Meel

Accommodatie

Onbekend

Door Pierre Peperkamp.

Traktatie: Sam

Spectaculair schouwspel

Vandaag was het een speciale dag op meerdere vlakken. Wegens de aangescherpte corona-maatregelen mocht er geen publiek bij zijn, het was de verjaardag van Sam, Tom Zegveld mocht en kon een keer met ons meespelen omdat de wedstrijd van het eerste was afgelast en het stond in het teken van het vertrek van Robin naar het tweede elftal. Een paar dagen eerder, voor de training, had hij kenbaar gemaakt dat hij zijn kans wil proberen te pakken op een hoger niveau met gelijkwaardige tegenstanders en om een betere voetballer te worden. Het viel hem zwaar, maar zijn besluit werd gerespecteerd en dit zou zijn (voorlopig) laatste wedstrijd voor ons worden. Ontzettend jammer om hem te laten gaan, maar we wensten hem alle geluk, succes en plezier van de wereld en hopelijk zou hij vinden wat hij zocht.

Robin met zijn verdiende medaille.

Iedereen was beschikbaar en de reservebank puilde uit toen de wedstrijd in gang werd gezet door Herman, de dienstdoende scheidsrechter. Met Tom op het middenveld probeerden we Dodewaard zo ver mogelijk van onze keeper Freek weg te houden, maar deze keer lukte dat bijzonder slecht. Na 10 minuten stond het al 0-2 omdat er slecht verdedigd werd. Gelukkig is ons team erg flexibel en onvoorspelbaar, waardoor uit het niets Robin met een fraai schot voor de aansluitingstreffer zorgde. Dat gaf de burger moed en je merkte ook dat de aanwezigheid van Tom voor een positieve impuls zorgde. Met zijn energie nam hij de rest op sleeptouw en kon hij zijn medespelers coachen en dat pikten ze goed op in eerste instantie. Helaas is dat meestal maar van korte duur en in een mum van tijd stond het alweer 1-4. Om moedeloos van te worden, zeker omdat er afspraken niet werden nagekomen. Maar wederom Robin prikte er weer ééntje in zodat er weer een sprankje hoop in de ploeg kwam. Eindelijk kwam er iets van geloof in eigen kunnen en met de lange bal probeerden we de aanvallers in stelling te brengen, want het balletje zou maar eens een keertje goed vallen…. Jammer dat alleen voor de rust Dodewaard er nog eentje wist te maken, maar met een 2-5 ruststand was dat voor ons een ongekende luxe.

In de kleedkamer werd er hardop uitgesproken dat we beter moesten opletten op de lopende mensen van de tegenpartij en dat onze posities beter over genomen dienden te worden, met name de rugdekking moest beter verzorgd worden. Met een paar verse krachten in de personen van Lars en Bob zou er voor meer gevaar gezorgd worden op de helft van de tegenstander en dat was het begin van een spectaculaire tweede helft. Nou is het sowieso nooit saai bij ons, maar wat er het komende uur gebeurde was heerlijk meeslepend voor iedereen die er bij was. Dodewaard maakte vrij snel de 2-6, maar Robin maakte een hattrick en het heilige vuur kwam weer in de ploeg. Zeker toen alweer Robin voor de 4-6 zorgde. Een sensatie was in de maak, maar door een fout achterin nam Dodewaard weer wat meer afstand. We gaven niet op en het was Tom die in de zestien de bal goed bij zich hield en zelf de 5-7 binnenschoof. De gebeurtenissen volgden elkaar in rap tempo op en iedereen deed zijn stinkende best om iets moois neer te zetten. Dat veranderde niet toen Dodewaard de 5-8 maakte, maar door onze drang naar een mooi resultaat veranderde het sfeertje in het veld. En eerlijkheidshalve moet ik bekennen dat de arbitrage daar ook aan bijdroeg. Een paar warrige beslissingen, mede waardoor het laatste doelpunt van de tegenstander tot stand kwam, zorgde ervoor dat onze ploeg zich danig misdeeld voelde en dat in woord en gebaar duidelijk maakte. Het werd grimmig en daardoor voetbalden we onszelf uit de wedstrijd. Er werd zelfs even een drinkpauze ingelast om de gemoederen te bedaren en om ervoor te zorgen dat er geen onnodige overtredingen of zelfs gele kaarten werden uitgedeeld. Erg teleurstellend dat zo’n lekker potje voetbal ontaardde in een onvriendelijke happening. We waren hierdoor erg van slag en Dodewaard juichte extra hard toen zij de 10^e maakte. De dubbele cijfers waren bereikt, maar volgens de arbiter hadden ze er al 12 gemaakt(….)! Huh, pardon???? Wij tellen vanaf de zijlijn ook mee en waren toch echt pas bij 10. Erg vaag allemaal en het spel leek hierna nergens meer op. We kregen er nog 2 om de oren maar het slotakkoord was voor ons. Robin, wie anders zou je bijna denken, joeg de 6^e voor Valburg tegen de touwen, Lisa kwam net wat snelheid te kort om alleen op de keeper af te gaan en Janne kreeg nog een levensgrote kans door vrij voor de keeper net naast te schieten. Het doelpunt dat Dodewaard nog maakte, was voor de statistieken en deed niks meer af aan de prestatie die er geleverd was.

Na afloop ging het alleen nog maar over de uitslag. Valburg en Dodewaard waren vrij unaniem van mening dat het 6-13 was geworden, maar de leidsman in het zwart hield voet bij stuk en liet de streepjes op zijn papiertje zien en dat waren er toch echt 15. Bizar hoe zoiets een wedstrijd kan beïnvloeden en we hielden hier dan ook een flinke kater aan over en dit was dan ook het meest besproken onderwerp tijdens de derde helft. Met 2 kratjes bier op tafel als pleister op de wonde werd er nog lang nagepraat over alles wat er gebeurd was, maar feit blijft dat we toch maar mooi 6 doelpunten hadden gemaakt en dat was toch wel uniek. Vanaf maandag gaat het vizier weer op de volgende wedstrijd en wordt het puzzelen wie er in de spits voor onze doelpunten moet gaan zorgen, maar dat Robin gemist gaat worden staat vast. Maar we geven niet op, want we zijn een team en iedereen gaat voor elkaar door het vuur. We zijn niet voor niks SAMEN ÉÉN!