Zonnige zaterdagmiddag

SC Valburg O23-1

0 - 8

WSV O23-2

Competitie

1e klasse 04

Datum

23 april 2022 14:45

Scheidsrechter

A. van Ginkel

Accommodatie

Sportpark 't Kasteel
Stationsstraat 30
6675AW
VALBURG
tel. 0488-431358

Door Pierre Peperkamp.
Bijna was deze wedstrijd niet doorgegaan. WSV kampte met personele problemen en er was geen scheidsrechter om alles in goede banen te leiden. Weet niet wat daar elke keer de reden van is, maar het lijkt er op dat niemand om de één of andere reden bij ons wil/kan fluiten zodat het elke keer een hele zoektocht is naar een leidsman. Uiteindelijk was André van Ginkel, ondanks een zeer gekwetste enkel, toch bereid om wandelend de leiding op zich te nemen zodat er toch gespeeld kon worden. Petje af en heel erg bedankt hiervoor.

Op het zonovergoten Kasteel werd er afgetrapt en WSV stond met 10 jongens en 1 meisje op het veld, toch een klein beetje gemengd. Bij ons was alleen Wies afwezig wegens interlandverplichtingen, zij was namelijk in Denemarken. Met Silke en Wiebe als vrijwilligers op de bank begonnen we rustig aan het gezapige potje. Het was rond de 19 graden dus dan krijg je het al gauw warm, dus niet te druk maken was het devies. Maar teveel met de rem er op spelen is ook niet goed en dat bleek na bijna 10 minuten. Op de zestien kreeg hun spits (het meisje) de bal aangespeeld, haalt uit en doordat Freek op het verkeerde been stond was het 0-1 voor de bezoekers. Daarna werd het een beetje chaotisch. We gingen teveel uit positie lopen en Lars en Tigo vielen ook nog eens snel uit met tijdelijke blessures. Hierdoor kon er even niet meer gewisseld worden natuurlijk en moest de rest op de tanden bijten. En dat is een kwaliteit die ze zeker hebben. Zodra we het met 11 moeten doen, doen we het ook en zet iedereen een tandje bij. Maar toch werden we teveel overlopen op het middenveld. De linies sloten niet goed aan en we kregen tijdens de drinkpauze die André had ingelast de tip om 1 op 1 te gaan spelen. Kelt werd in de spits gehouden om toch vooral hun verdediging bezig te houden. Na de uitgespeelde 0-2 ging dat ook wat beter. De aansluiting werd beter verzorgd en dat resulteerde in een grote mogelijkheid voor Lisa die vrij op doel kon schieten maar de bal net niet lekker onder controle kreeg. Ook de tegenstander miste nog wel eens een kansje maar Freek, Silke, Sam, Justin en Wiebe hadden de verdediging aardig onder controle. En zo gingen we dan ook de rust in met een achterstand die te overzien was.

In de kleedkamer werden de puntjes op i gezet en we besloten de tip te volgen. Het middenveld moest versterkt worden en dat kan alleen als er beter ingeschoven werd. Bij de aftrap voor het tweede deel leek dat te gaan werken. De verdedigers gaven meer rugdekking aan Ante, Tess, Jari en Fleur die op het middenveld liepen te buffelen als een gek en de rood aangelopen koppies waren daar het bewijs van. Maar helaas was de tegenstander simpelweg te sterk. Daar liepen een paar technisch handige spelers die soms met en soms zonder resultaat het onze verdediging erg moeilijk maakten en met ook nog een penalty tegen stond het al gauw 0-5. Dat was voor André het punt om te stoppen. Het ging niet meer met zijn pootje en langs de zijlijn hield hij in de gaten hoe zijn zoon David het restant onder zijn hoede nam. Vol overgave begonnen we aan de laatste 20 minuten en we creeërden wel een paar kansen, waaronder een vrije trap net buiten de zestien die door Lars jammer genoeg in de muur werd geknald. We wilden zo graag een doelpunt maken dat er daardoor wel meer ruimte achterin werd weggegeven. We speelden ons hierdoor zelf uit positie, zeker achterin en waren onze verdedigers of niet op tijd terug of werden uitgespeeld door hun aanvallers. Maar dat is het risico wat je dan loopt en daar profiteerden zij nog 3 keer van zodat aan het eind van de rit er een 0-8 eindstand op het bord stond.

Ondanks de schoonheidsfoutjes was er op de inzet totaal niks aan te merken en blijft het bewonderenswaardig dat we met dit team alles voor elkaar over hebben en toch 90 minuten blijven knokken voor een acceptabel resultaat. Niemand verzaakt en bij vlagen laten ze leuk voetbal zien om naar te kijken. Veel hangt ook af van de tegenstander natuurlijk, maar het was een sportief potje zonder rare uitspattingen en ook dat is een soort van overwinning. Er wordt vaak lacherig over ons gedaan, maar wij doen ons ding en we hebben het gezellig met elkaar. Elke week proberen we het beter doen en dat blijven we volhouden tot het einde. Ondanks de nederlagen staat er wel een echt team op het veld die het leuk vinden om met elkaar te voetballen en ze accepteren elkaar om wie en wat ze zijn. Dat ze niet zo kortzichtig zijn als menig mens er om heen, is een gigantisch groot compliment waard en daar kunnen veel betweterige mensen een voorbeeld aan nemen hoe deze jongelui met elkaar omgaan. Wij als de begeleiding zijn trots op dit team en hun instelling, maar vooral om daar deel van uit te mogen maken. We hebben nu een paar weken rust om alles te laten genezen en om energie te tanken voor het laatste deel van de competitie.