Doelpuntenregen!

SC Valburg JO19-1

13 - 1

OSC JO19-4

Competitie

4e klasse 14

Datum

10 oktober 2020 16:00

Accommodatie

Onbekend

Door Pierre Peperkamp:

Aangezien de wedstrijden van het 1^e en het 2^e afgelast waren, konden wij onze kunsten gaan vertonen op het hoofdveld. Gelukkig is dat kunstgras, want door de aanhoudende regenval was het op echt gras uitgelopen op een varkenspoel. Helaas mocht er geen publiek aanwezig zijn, maar op het terras stonden toch een paar mensen en op het parkeerterrein stond een “toetermeneer” met zijn vrouw onze verrichtingen te bekijken.

Vanaf de bank zagen Marja, Freek, Tom, Jop en ik hoe de wedstrijd in gang werd gezet onder de bezielende leiding van onze eigen Gerti Deijs en vlaggenist Nico Schollink. En hoe voortvarend begonnen ze! Al binnen de minuut werd Ante, die op rechts werd weggestuurd, neergelegd in de 16 en mocht hij zelf de toegekende penalty benutten. Na 1 minuut al op voorsprong, wat een ongekende luxe. Dit beloofde een fijn potje te worden. Maar het mocht niet zo zijn. De match ging een beetje op en neer en iedereen moest wennen aan het natte gras waar de bal regelmatig te ver door schoot en ze soms moeite hadden om op de been te blijven. We hoopten dat de wedstrijd niet zo zou verlopen als het weer, want dan werd het een lange zit.

In de 9^e minuut veerden we even op toen Robin alleen op de keeper afging, maar jammerlijk naast schoot. En dat werd meteen afgestraft door OSC. Een minuutje later mocht Sam vissen toen er na slecht dekken vanaf de 16 meter lijn een schot werd gelost en de bal keurig in het hoekje buiten bereik van de keeper werd gedeponeerd. Potverdikkie, stond het toch weer gelijk. Dat was ff een domper van de hoogste categorie. De tegenstander had nog niks gecreëerd en de 1^e kans was meteen raak. Godzijdank raakten we er niet van in de war. We gingen wat makkelijker voetballen, de passjes en combinaties werden wat beter uitgevoerd en het gevoel dat die 3 punten in Valburg zouden blijven werd sterker. En dankzij de discipline door in positie te blijven spelen, resulteerde dat na 19 minuten in een nieuwe voorsprong door Robin.

Na een half uur was het tijd om te wisselen. Het middenveld werd soms overlopen en op rechts liep een snel spelertje bij OSC waar Justin wat moeite mee had. Dus Kelt naar achteren, Jop linksvoor en Tom als rechtsback. Zo was ons blok met Janne en Wiebe weer intact en zat ik met Jari, Justin en Dijon het verdere verloop te volgen. Nu was de balans beter en dat werd merkbaar toen Robin 5 minuten voor de rust de 3-1 op het bord zette. Er kwam wat meer snelheid in het spel en de steekpassjes op de snelle Jop en Lars volgden elkaar in rap tempo op. Zeker toen Jop met zijn knie vlak voor de rust de 4-1 maakte, kwam er een bepaalde zekerheid in de ploeg dat we vandaag gewoon zouden winnen.

De pauze kwam als geroepen. Als een roedel natte honden hield ik de bespreking onder het afdak van het terras zodat we even droog konden zitten. Er waren wat schoonheidsfoutjes geweest die aangestipt werden en aangezien eerlijkheid hoog in het vaandel staat, werd iedereen er op gewezen wie wat waar niet goed ging en hoe het beter kon. De jongens mogen dan natuurlijk ook hun mening geven en degenen aanspreken wat er fout ging. En dat wordt door een ieder geaccepteerd zonder discussie, want het einddoel is uiteindelijk altijd dat met plezier en leuk voetbal een wedstrijd gewonnen wordt. Wat een heerlijke jongens zijn het toch, is mijn bescheiden mening. Misschien een iets te roze bril, maar het is een waanzinnig leuke groep die met elkaar er iets van probeert te maken en elkaars tekortkomingen probeert op te vangen en recht te breien.

De tweede helft begon een beetje gezapig. Ze wilden wel maar zochten naar het ritme om te gaan swingen. En dat startsein werd gegeven in de 50^e minuut. Gaat u er maar eens even voor zitten om de galavoorstelling die op dat moment van start ging, te volgen.

Blijkbaar was Jop een beetje getergd dat hij op de bank begonnen was, want in de 50^e minuut maakte hij door goed door te zetten de 5-1. Dat was wel een opluchting, dat verschafte ons wat meer lucht door de voorsprong uit te breiden. In de 58^e minuut deed ook Lars een duit in het zakje door de bal vanaf 20 meter onberispelijk in de kruising te jassen! Dat was een mooie beloning voor zijn goede spel en aantal assists die hij al gegeven had. Weer een paar minuten later miste Robin een grote kans door alleen voor de keeper naast te mikken, maar dat maakte hij in de 66^e minuut goed door wel het doel te vinden. 7-1 en de koek was nog lang niet op. Het startsein voor een wervelende show was begonnen!

Met onze eigen ijzersterke Mini en Maxi (Freek en Niels) op het middenveld waren ze ontketend. Continu druk zettend en onvermoeibaar pinden ze de tegenstander vast op eigen helft. Wederom Jop tikte in de 68^e minuut de 8-1 binnen en 5 minuten later kopte Lars de 9-1 tegen de touwen. Op dat moment waren hij en Ante moegestreden en mochten Jari en Dijon het laatste kwartier volmaken. Kelt zat op dat moment al naast en voelde zich wat duizelig in de kop dus hij weet precies hoe OSC zich toen moest voelen. Tureluurs werden ze getikt en Valburg ging lekker door, op zoek naar de dubbele cijfers. En zo geschiedde…. In de 80^e minuut voltrok Robin het vonnis door de 10-1 binnen te schieten. Vanaf nu moet ik wel even melden dat er tussen Jop en Robin een kleine strijd gaande is over wie het meeste doelpunten maakt dit seizoen. Als echte spitsen willen ze niet voor elkaar onder doen en dat is wel mooi om te zien. En de laatste minuten van deze wedstrijd waren dit keer voor Jop. Met Freek als nieuwe aanvoerder, die de band van Ante had gekregen bij diens wissel, was hij de katalysator achter het vervolg. Bijna was er medelijden met de tegenstander maar daar had geen enkele speler een boodschap aan. Tot 3 keer toe werd Jop op links met een slimme steekpass weggestuurd en schoof hij de bal koel en beheerst in de verre hoek. Tussendoor schoot Jari nog net naast en wilde iedereen wel een doelpunt maken in deze schiettent, maar de 13-1 overwinning was een feit. Wat hebben we genoten van het spel en het plezier dat op de mat werd gelegd, ondanks de regen die soms met bakken naar beneden kwam. Ze waren na afloop koud, nat en moe, maar er was gestreden tot het bittere einde en het resultaat mocht er zijn. Er was net zoveel trots als dat er regen naar beneden viel en dat verdienden de jongens. Met een grote glimlach verlieten ze het veld om op de foto te gaan onder het scorebord samen met Marja en ondergetekende die hiermee meteen hun nieuwe stafshirts showden. Ieder zijn ze een halfje, maar bij elkaar zijn we…..

SAMEN ÉÉN!!!!