Strijdend ten onder

SC Valburg O23-1

3 - 5

Robur et Velocitas O23-3

Competitie

1e klasse 04

Datum

9 april 2022 14:00

Scheidsrechter

D.J.H.W. van Dijk

Accommodatie

Sportpark 't Kasteel
Stationsstraat 30
6675AW
VALBURG
tel. 0488-431358

Door Pierre Peperkamp.
Eerst leek het er op dat de wedstrijd op deze lentedag in het water zou vallen. Donkere wolken en hagelbuien aan de horizon wisselden af met periodes van zon en een weldadige warmte. Een uur voor aanvang was iedereen aanwezig; de coach was jarig en zag Abraham voorbij komen en dus moest er eerst gebak gegeten worden. Door de complete selectie werd er ook een shirt overhandigd. Een prachtig geel-zwart Vitesse shirt met de tekst 50 ABRAHAM op de rug. Wel wat krapjes rond het middel en de schouders, maar de hele middag is het shirt gedragen. Nogmaals enorm bedankt, jongelui.

Dan de wedstrijd zelf. De tegenstander was met 10 man maar wilde deze wedstrijd toch spelen. Geen probleem, wij zijn wel voltallig met 14 spelers en dan gaan we er ook voor. Het was ondertussen wel droog maar met een frisse wind tegen trapten we af. Gelegenheidsspits Wiebe bracht het balletje aan het rollen en het begin zag er goed uit. Regelmatig op de helft van de tegenstander en zelfs 2 corners voor ons die jammer genoeg niks opleverden. Zij kregen ook wel wat kansjes, maar het centrale verdedigingsblok Tigo/Sam hielden de zaak aardig onder controle en Freek stopte ook het nodige. Iedereen deed zijn uiterste best om alles af te stoppen en het leek wel catenaccio. Wegroeien die bal als de kans zich voordeed maar ook voetballend over de grond de oplossing zoeken. Het was heerlijk om naar te kijken. De koppies gingen ook niet hangen nadat we op achterstand kwamen, integendeel, ze gingen nog meer hun best doen. En dat resulteerde in een treffer. Op links werd Lars weggestuurd in de diepte en hij had het geluk dat zijn tegenstander opeens viel met een spierblessure waardoor er opeens 3 man van ons voor de keeper stonden. Hij passte naar de penaltystip naar Ante, die tikte door naar rechts waardoor Wiebe alleen nog maar hoefde in te tikken. Wat waren we blij met dat doelpunt! Het is voor ons dan ook een ongekende luxe om met het kleinste verschil (1-2) de rust in te gaan.

In de kleedkamer werden er wel een paar kleine dingen aangestipt die beter konden. Bijvoorbeeld niet zo zenuwachtig aan de bal zijn en zeker niet pingelen, we zijn geen postbode en de bal is sneller dan een mens. En zeker nu moesten we gebruik gaan maken met de wind in de rug. Knallen met die handel.

Bij het betreden van het veld zagen we dat de tegenstander van keeper was gewisseld. Hun echte keeper stond in de spits en die van de spierblessure in de goal. En dat merkten we al na 5 minuten. Die jongen kon er niks van. Hij kreeg een terugspeelbal, Wiebe loopt daarop door, hij schrikt en laat de bal doorrollen en zo kon Wiebe zijn tweede van de middag maken. 2-2!! Vol ongeloof keken we toe en de hoop groeide dat we wel eens onze eerste punten zouden kunnen pakken. En het team geloofde er ook in. Wies en Tess waren geblesseerd uitgevallen maar Kelt en Jari namen de honneurs waar en op rechts waren Fleur en Silke heer en meester. Justin roste waar mogelijk ook de bal buiten of naar voren en Lisa liep op het middenveld onvermoeibaar te buffelen. Ze waren gedreven om een mooi resultaat neer te zetten en niets kon ze in hun missie tegenhouden. Ze coachten elkaar en deze middag lieten ze zien waar we het hele jaar al naar toe werken. Het enige nadeel was dat de tegenpartij niet helemaal meewerkten. Uit een paar snelle counters scoorden zij 2 keer en keken we toch tegen een achterstand aan. Geeft niks, gewoon doorgaan en de beloning zal volgen. En dat klopte. Tijdens een gevaarlijke aanval werd Ante in de zestien neergelegd en meneer ging dan ook gretig liggen, hopend dat de erg jonge scheidsrechter de bal op de stip zou leggen. En zo geschiedde. Als echte aanvoerder liep Ante met rechte schouders en de borst naar voren naar de stip, legde de bal neer, nam de aanloop en knalde hem droog tegen de touwen. BAM, 3-4. Ff juichen en weer door, er waren nog maar een paar minuten te spelen. Ze gingen vol op de aanval spelen, het kleine beetje energie dat ze hadden spraken ze aan om toch die gelijkmaker proberen te produceren. Maar helaas bleef de beloning uit. Zij scoorden nog een keer voor de statistieken omdat we het totaal niet meer konden belopen, maar wat een wederopstanding en wat hebben ze een spannende pot op de mat gelegd. Ook al was de tegenstander met een man minder, dat doet niks af aan het feit dat ze er alles aan gedaan hebben om er iets moois van te maken en dat is op zich al een overwinning op henzelf. Het was genieten en een mooi, extra verjaardagscadeautje voor de coach. Volgende week weer ff rust maar de 23^e spelen we weer thuis en dan zou het fijn zijn als er meer publiek komt kijken. Het is een garantie voor een spectaculair potje voetbal.