75 jaar Sportclub Valburg
Voordat de Tweede Wereldoorlog uitbrak werd er volop gevoetbald in Nederland, zo ook in Valburg. Rond 1920 werd daar de voetbalvereniging Juliana in het leven geroepen. De club DIO (Door Inspanning Overwonnen) volgde deze op en daarna kwam voor de oorlogsjaren de vereniging TOGIDO (Tot Ons Genoegen Is Dit Opgericht). De kleuren blauw en wit voerden toen reeds de boventoon binnen het voetbal in Valburg.
Voetbal in Valburg in de jaren 30
Ook tijdens de Tweede Wereldoorlog bleven de Valburgse jongens voetballen. Velen werden na de slag om Arnhem in 1944 geëvacueerd en belandden in België. De voetballende jongeren speelden daar tegen Belgische sportievelingen en kregen zelfs de kans om door het land verschillende wedstrijden te spelen.
Pas na de bevrijding werden er in Nederland veel verenigingen opgericht. Dat geldt ook voor de Valburgse Boys waarvan de officiële oprichtingsdatum 26 maart 1946 is. Het is daarmee de oudste sportvereniging van Valburg. Betaald voetbal bestond toen nog niet in Nederland. De club uit Valburg was klein en is ontstaan op initiatief van het schoolhoofd meester P.W. Kuiper. Om de club op te mogen richten was instemming van de pastoor nodig. De oprichtingsbijeenkomst werd gehouden in Café de Rode Leeuw. In die tijd was dat één van de vele cafés in het dorp.
Café de Rode Leeuw
Het naoorlogse Valburg beschikte over weinig middelen. De oorlog had zijn tol geëist en er was maar weinig voorhanden om daadwerkelijk te kunnen trainen en wedstrijden te spelen. Het motto was echter: geef een paar jonge mannen een bal en een veld en ze amuseren zich wel. De eerste leden speelden op kistjes (hoge Engelse legerschoenen) en waren gekleed in een witte broek en een kaki overhemd. Al gauw kwamen er witte voetbalschoenen op de markt. Deze waren op de bon verkrijgbaar. De gebreide wollen kousen maakten plaats voor blauwwitte kousen, de witte broek bleef en het overhemd werd vervangen door blauwe shirts met een witte kraag en witte manchetten. De kleuren van de huidige Sportclub Valburg waren herboren!
Vlak na de oorlog werd er gespeeld op een weiland dat niet ver van het spoor en de huidige accommodatie lag. Het was het land achter de boerderij van Nol Breunesse. Reeds voor de oorlog hadden voetballers het weiland min of meer gelijk gemaakt met behulp van hele ladingen aarde. Deze werd met paard en wagen vanuit een ander deel van het dorp aangevoerd. Langs het veld bevonden zich bomkraters waar de bal af en toe in verdween. Ook waren er greppels en andere oneffenheden die beetje bij beetje door de spelers werden weggewerkt. Iedere keer dat er gespeeld werd moest het veld eerst ontdaan worden van koeienvlaaien. Een speciale voorziening voor de beginnende club was een kleine vrachtwagen met laadbak en huif waaronder de spelers zich om konden kleden. De doelpalen waren ook al provisorisch. Aan weerszijden van het veld stonden namelijk twee sparren waar tussenin telefoondraad was gespannen. Voetbal was toen een net iets andere sport dan vandaag het geval is.
Het eerste elftal in de jaren 50
In 1955 werden de Valburgse Boys voor de eerste keer kampioen van de tweede klasse. Dat hield meteen een promotie in naar de eerste klasse van de KNVB afdeling Nijmegen. In 1958 volgde een degradatie maar twee jaar later werd het eerste elftal wederom kampioen en volgde er opnieuw een promotie.
De huidige naam Sportclub Valburg ontstond in 1961. Het maakte duidelijk dat voetbal niet alleen voor mannen bedoeld is. Het jaar erop kreeg de sportclub een nieuw veld dat werd aangelegd op de funderingen van één van de twee kastelen die Valburg tot aan het eind van de achttiende eeuw rijk was. Van het kasteel van baron van Ingen Nuland is niets meer over, niet eens een afbeelding. Oude brokstukken liggen tegenwoordig onder het natuurgrasveld terwijl de kasteelgrachten definitief werden dichtgestort. Met een knipoog naar deze voormalige adellijke woning heet het sportpark aan de Stationsstraat heden ten dage ’t Kasteel.
Voormalig station Valburg
Dat er langs de voetbalvelden een Stationsstraat loopt is bijzonder omdat er in geen velden en wegen een station is te bekennen in Valburg. Op 1 november 1882 echter werd er schuin tegenover het huidige sportpark, langs het spoor dat van Elst naar Tiel leidt, een heus station geopend met een riant stationsgebouw. Het lag langs de toenmalige Betuwelijn, waarvan het tracé tegenwoordig een paar kilometer zuidelijker ligt. Vlak voor de tweede wereldoorlog werd het station gesloten en in de laatste oorlogsdagen vloog het in brand. Volgens de overlevering veroorzaakten Belgische militairen explosies met hun granaten. Het statige gebouw werd gesloopt. Het sportpark herinnert echter nog steeds aan het kasteel en het station.
Onder het langdurige voorzitterschap van Geert Janssen (bijnaam: de Gar) werd het nieuwe sportpark aangelegd. De kleedkamers werden door de leden zelf gebouwd. Na het spelen kwamen de voetballers meestal bijeen in café annex kruidenierszaak Het Wapen van Valburg, dat gerund werd door de moeder van de Gar. Dat hield op toen er een kleine kantine in gebruik werd genomen en iedereen na de sportieve inspanning rond het veld kon blijven.
De oude kantine
In 1977 kwamen er een nieuw hoofdveld, een nieuwe kantine en nieuwe kleedgelegenheden. Bij het 35-jarig bestaan van SC Valburg in 1981 werd er afscheid genomen van Geert Janssen. Hij was lid van het eerste uur en speelde vanaf het prille begin op 17-jarige leeftijd als doelverdediger. Die positie verwierf hij vanwege zijn lengte. Hij was bijna 25 jaar voorzitter geweest. Het terras van het sportpark is vernoemd naar deze bijzonder verdienstelijke erevoorzitter. Hij zegt zelf over die tijd dat alles goed liep omdat het gewoonweg liep zoals ze het wilden. In 2007 werden de kleedkamers volledig vernieuwd. Anno 2021 beschikt SC Valburg over een modern complex met een kunstgrasveld en twee overige velden. Met 175 leden is het nog steeds een actieve vereniging.
Geert Janssenterras
De vereniging heeft zich altijd ingezet om haar geschiedenis te bewaren. Dat gebeurde aanvankelijk middels clubkranten. In 1968 startte de ‘Sportclubbode’, opgevolgd door ‘Hou ‘m hoog’ en uiteindelijk ‘Blauw bloed’ tot in 2005. Ook seizoensgidsen en verzamelalbums werden graag gelezen. Sinds 1999 al beschikt de club over een eigen website waarmee de informatievoorziening digitaal is geworden (www.scvalburg.nl). De Dorpskrant van Valburg publiceert nog regelmatig nieuws over de club in een papieren versie die huis aan huis wordt verspreid.
SC Valburg is al 75 jaar een actieve club. De jaren 70 vormden de meest succesvolle periode met verschillende promoties naar de eerste klasse maar ook met degradaties. Een krantenkop uit 1973 liegt er niet om: Valburg hoorde echt bij de top in de regio. De selectie van de club speelt nog steeds mee in de competitie met de drie kernwaarden samen, plezier en vooruit. De laatste grote kampioenschapsoverwinningen dateren alweer uit 2009 (SC Valburg 1) en 2014 (dames).
Sportclub Valburg grandioos kampioen in de krant (1973)
Met ingang van 2021 worden er drie seniorenteams opgesteld waarvan voor de allereerste keer één gemengd team. Het zijn allang geen Valburgse Boys meer. Jongens, meisjes, mannen en vrouwen dragen met trots en al meer dan honderd jaar de onlosmakelijke kleuren blauw en wit.
Selectie SC Valburg 1 anno 2021
Royan van Velse
