Cookie beleid sc Valburg

De website van sc Valburg is in technisch beheer van VoetbalAssist en gebruikt cookies. Hieronder de cookies waar we je toestemming voor nodig hebben. Lees ons cookiebeleid voor meer informatie.

Functionele cookies

Voor een goede werking van de website worden deze cookies altijd geplaatst.

Analytische cookies

Binnen de site worden er op dit moment geen analytische cookies gebruikt.

Marketing cookies

Facebook Toestaan Niet toestaan

Spelers geMIST

Spelers geMIST

EMM 4

9 - 0

SC Valburg 3JM

Competitie

6e klasse 16

Datum

11 december 2021 14:30

Scheidsrechter

Anoniem

Accommodatie

Sportpark De Haar
Bredeweg 12
6668AS
RANDWIJK
tel. 0488-491501

Door Pierre Pepewrkamp

Het was een koude, mistige dag en na de afgelasting een week eerder had het team er wel weer zin in om een wedstrijd te spelen. Er viel alleen wel tegenslag te accepteren aangezien Kelt, Lars en Janne zich afmeldden om uiteenlopende redenen. En zeker na het vertrek van Bob en Robin bleven er dus nog maar 13 over. Nou hebben we ons daardoor nog nooit uit het veld laten slaan en we accepteren met zijn allen het feit dat we die overmacht het hoofd kunnen bieden door de wedstrijd gewoon te spelen en niet bij de pakken neer te gaan zitten of zelfs te cancellen. Wij zijn bikkels en geen jankerds…..

De sfeer was relaxed toen we afreisden naar Randwijk en de ontvangst was hartelijk. Onze spelers kregen een aparte kleedkamer en de koffie die aangeboden werd was heerlijk warm. Het enige smetje was het veld. Volgens mij lopen daar doordeweeks koeien te grazen, want het was een knollenveld en ik voorzag overuren in de wasmachine. Noodgedwongen startten we met 5 meiden en 6 jongens. Tigo had aangegeven nog last van zijn knie te hebben en wilde dan wel vlaggen en Fleur en Silke hadden getost wie er begon als linksback. Fleur won…. In de spits stonden Tess en Lisa te popelen om doelpunten te maken en Freek in het doel om ze van de tegenpartij juist te voorkomen. Ante was de regisseur, Kim en Jari moesten zoveel mogelijk storen en Sam, Justin en Wiebe waren het verdedigingsblok. Wies maakte het middenveld compleet door ondanks haar pas ontdekte ziekte van Pfeiffer toch er alles voor wilde geven. Wat een mentaliteit zit er toch in deze ploeg!!

Ondanks de nevel was het toch nog redelijk te volgen wat er op het veld gebeurde. Wij kwamen bijna niet van onze helft af en de tegenstander probeerde uit alle macht iets te forceren, maar de eerste 20 minuten lukte ze dat voor geen meter. Goed voetbal was door de omstandigheden ook niet echt mogelijk, maar we bleven redelijk makkelijk overeind door alles te geven en tegen te houden. Geen tijd om te piepen, gewoon doen. Punt. Na een half uur was Jari er klaar mee, hij kon niet meer maar wat heeft hij ongelooflijk zijn best gedaan. Hij nam de vlag over van Tigo en vol energie buffelde hij met Ante op het middenveld om de tegenstander zo ver mogelijk van ons doel weg te houden. Wiebe en Sam daarachter zagen er ook al uit als varkens, maar dat mocht de pret niet drukken. Niemand kwam schoon van het veld en met de rust was het dan ook pas 4-0 door de inzet van iedereen en fantastisch keeperswerk van Freek.

In de rust baalden we natuurlijk van het feit dat we eigenlijk geen wissels hadden. Wies was ook al naar de kant gehaald omdat ze gewoon niet meer kon. “Mijn conditie is zich aan het resetten”, was haar reactie op haar recente diagnose. En toch zo bikkelen op het veld om het team niet in de steek te laten, CHAPEAU meisje. Iedereen was zich bewust van het feit dat we het de tweede helft moesten doen met de mensen die beschikbaar waren en er dus eigenlijk niet gewisseld kon worden. En terwijl de mist dichter werd, stortte iedereen zich vol overgave in de strijd om tot een acceptabel resultaat te komen. Aan de zijkant konden we niets meer zien wat er aan de andere kant gebeurde en op wissels hoefden we ook niet te letten, dus bleef er weinig meer over dan te ouwehoeren en zo goed en zo kwaad als het ging de wedstrijd toch te volgen. Af en toe gejuich van de tegenpartij of Marja moest met de waterzak een sprintje trekken om een speler van ons op de been te helpen, maar daar bleef het dan ook bij. En op de verjaardag van onze steun en toeverlaat die er helaas niet bij kon zijn, Tom Zegveld, hielden we ondanks alles de einduitslag onder de dubbele cijfers. Wat heeft het een kracht en energie gekost om dit voor elkaar te krijgen, maar ze groeien als team en wat mogen we met zijn allen waanzinnig trots zijn op dit behaalde resultaat.

Delen

voeg je eigen gadgets toe aan deze pagina!